علی (ع)

مظهر کل عجائب به نبی یار علـیـست             ولـــی خـالــق بـخــشـنــده دادار عـلـیـسـت
آنـکـه مـیـگـفـت سلوئی به فراز منـبر                باب عـلم نـبی و کاشـف اسـرار عـلـیســت
آنـکـه بر دوش رسول مدنی پـای نهاد                کرد بتها ز حـرم جـمله نگـونسار عـلیسـت
آنـکه در بسـتر پـیــغـمبر اسـلام بخفت               حافظ جان وی از فـرقه خونخوار علیـست
آنـکه گـرد مـحـن از چهره ایتـام زدود               هـمــدم مــردم درمــانـــده افـگـار علیـست
آنـکه بشکافت بگهواره ز هم اژدر را                      شـیـر مـیـدان یـلـی حـیـدر کـرار عـلیـسـت
آنکه در خانه حق شد متـولـد ز شرف                     خـانـه زاد احــد و محـرم اسـرار عـلیست
آنکه در خم غـدیر آمـده بـر خـلق امیر                      مـظـهـر لـطـف خـداونـد جـهاندار علیست
آنکه با قاتل خود لطف و مدارا فرمود                       ابــن عـم نـبـی و مـظـهـر دادار عـلـیسـت
آن یدالله که دا کرد سر از پیکر عمرو                        صـاحـب تـیـغ دو سـر آیـت قهـار علیست
کـی تـوانـم بـمـدیحش سخنی ساز کنم                 فـوق اوهـام عـلی بـرتـر افـکـار عـلیست
رو «حـیـاتی» بدر خانه سلطان نجف                      که بـه خـیـل ضعـفا یار و مددکار علیست