شهر

شهر اینجاست

خنجری نورانی دردل کوه

ازدحامی سنگین بر کف دشت

خورشید روزهای شهر درآسمان ته گرفته

نور در پس پرده ها زندانیست

آسمان رادودی سیه در بر گرفته

شهر پیداست

نه چون روستا

یک سر چشمه ی پاک زندگی

شهر اینجاست

یک باتلاق عظیم بستگی

سرو آزاد در حصارهای آهنی زندانیست

تنها ملاقاتی او دلخوشی های پنهانیست

شهر اینجاست

جاده های سرد برتنش دویده اند

آری شهر پر از خط فاصله هاست

وقتی همهمه ی آهنین پابرجاست

صداها هستند

 که قاصد دلهای به هم رسیده اند

شهر پیداست با در و دیوار های آهنی

هر کسی را به بغل خرواری از غمی

غم من لیک نمی آید حتی به دستم

غم من خوردنی است

غم من تلخ نوشی از غم من وشماست

شهراینجاست

 وبرغم عاشقانش وفای نگاران مهتر نیست

این چه شهریست

زینجا دشت ودمن بهتر نیست