درمانده

درمانده ام

که چگونه خوانمت

ای لطف تو بر مخمل سبزه زاران لمس کردنی

ای عطر تو در جان گلهای بهاران بوییدنی

ای نور تو درتاریکی شبهای عاشقان دیدنی

ای نغمه ات در آواز خوش هزاران شنیدنی

وی شیرینی ات در طعم تلخ عشق چشیدنی

یکی چو من شرمنده از کوتهی همت خویش

تو را دیدم

که غرقکرده ای مرا به اقیانوس رحمت خویش

درسرایت جزدست گدایی ندارم درپیش

ای فراتر از هر چه چون گفتنی

وز گفتار من سرگشته در پندار خویش