تشویش

*تشویش*

باران لر آی باران لر

هفته هفته    باران لر

باران می بارد

ببین که چه بارانیست

فضا از ذرات رحمت متجلی شده است

خون تازه ی حیات

در رگهای کوچه جاریست

به زیر باران راه میروم و خوش کاریست

طراوت مجانی میبینم

بر دستان خشکیده ی پیرمردی

که بر دسته ی گاریست

سخنورا

بدنبال احساسات موزون مگرد

یا وزن های محسوس

ذهن من لا وبالیست.

میخواند این ترانه به خود

                                       باران لر آی بارن لر

                                       هفته هفته    باران لر