همانند شب که سرشاراست از سیاهی

وازآن خسته نیست

همچون گل که پر است زخار

وبه آن محتاج است

من هم لبریزم ازدرد تو

و به دل شادمانم

گمان مبرکه روی برمیتابم از این دیار پردرد

نه من همینجا میمانم

و شعر آمدنت را به دل می خوانم