آنتی اکسیدان و رادیکالهای آزاد

رادیکال آزاد

رادیکال آزاد، هر یک از اتمها و یا مولکولهایی است که دارای یک الکترون جفت نشده باشند. به عبارتی رادیکالها، مولکولها یا اتمهایی هستند که تمام والانس‌های آن سیر نشده و در واقع مولکولی اشباع نشده می‌باشد مثل رادیکال متیل (CH3.). رادیکالهای آزاد موجب فشارهای جزئی به میزان کمتر از6- 10 میلی‌متر جیوه شده و از طول عمر کوتاهی (معمولا کمتر از 3- 10 ثانیه) برخوردارند. وجود زودگذر چنین اتمها و رادیکالهایی توسط مطالعات اسپکتروسکوپی ثابت شده است.

«رادیکال های آزاد» مواد واکنش داری هستند که در نتیجه مصرف سیگار، آلودگی هوا و یا شکسته شدن ناقص چربی و یا پروتئین در بدن تولید می شوند. پروکسیدر سوپر اکسیدها که از اکسیژن تشکیل می شوند از انواع رادیکال های آزاد هستند. رادیکال آزاد می تواند به چربی های بدن حمله کند، غشا» سلولی را پاره کند و یا موادسمی را به بافت های دور خود انتشار دهد. این تخریب های غیرقابل جبران منجر به تغییر عملکرد سلولی و یا مرگ سلولی می شود. بهترین راه مقابله در مقابل رادیکال های آزاد مصرف کافی مواد ضداکسیداسیون مثل ویتامین E و ویتامین C است. این ویتامین ها به همراه دیگر مواد آنتی اکسیدان از اکسیده شدن مواد و تولید رادیکال های آزاد در بدن در حد بسیار زیادی جلوگیری می کنند.

دید کلی

هر چند که در ساده‌ ترین تعریف، رادیکال آزاد، هر یک از مولکولها و اتمهایی است که دارای یک الکترون جفت نشده باشند. ولی باید توجه داشت که مولکولهایی مانند اکسید نیتریک و اکسیژن نیز از این قاعده پیروی می‌کنند، لکن بصورت عادی نمی‌توانند از باب رادیکالهای آزاد مطرح باشند بنابراین این اصطلاح (یعنی رادیکال آزاد) شامل مولکولهای عادی پایدار نمی‌شود. از جمله رادیکالهای آزاد ساده می‌توان به CH3 ,CN ,OH ,Cl ,H اشاره کرد. چنینی رادیکالهایی از اهمیت فوق العاده‌ای در واکنشهای گرمایی و فتوشیمیایی، پلیمریزاسیون و احتراق برخوردارند. آنها در هر دو فاز مایع و گازی دارای اهمیت می‌باشند، لکن به هر حال دستگاههای فاز گازی بسیار ساده تر بوده و تفسیر قاطعانه‌تری را اجازه می‌دهند. با وجود این حتی در فاز گازی، روشهای تجربی بناچار پیچیده و غیر مستقیم هستند، زیرا موادی با چنین طول عمر کوتاه را نمی‌توان در غلظتهای زیاد تهیه کرد. بنابراین چنین عواملی، امکان تهیه، ارزیابی و شناسایی رادیکالها را با اشکالات بسیار زیاد مواجه می‌سازد.

تاریخچه

در طول قرن نوزده میلادی غالبا رادیکالهای آزاد بصورت ناصحیح بعنوان اصل مسلم در نظر گرفته می‌شده‌اند. فرضیه آووگادرو بوسیله شیمیدانان مواد آلی آن زمان بصورت جدی مورد توجه واقع نشده بود و موادی مانند C2H6 غالبا بصورت CH3 توصیف می‌گردید. با پایان یافتن قرن نوزده میلادی، این وضعیت مورد بررسی قرار گرفت و امکان موجودیت رادیکالهای آزاد، با کشف تری‌فنیل‌متیل‌رادیکال بوسیله گامبرگ "Moses Gomberg" به وضوح تایید شد. پس از این تاریخ بسیاری از رادیکالهای آزاد کشف و چنینی ترکیباتی در مکانیزمهای شیمی آلی بعنوان یک اصل پذیرفته شد.

تشکیل رادیکال آزاد

بطور کلی، رادیکالهای آزاد بوسیله شکستگی یک پیوند در یک مولکول پایدار، با بوجود آمدن دو قطعه که هر یک از آنها حاوی یک الکترون جفت نشده است، تشکیل می‌شوند.

R1__R2 <------> R1. + .R2باید توجه داشت که امکان دارد قطعات حاصله بطریقی تغییر شکل یابند و بویژه این تغییر شکل از ترکیب شدن مجدد آنها شود. در بسیاری از موارد، ترکیب شدن مجدد تقریبا در هر برخورد R1 و R2 با همنوع خود رخ می‌دهد و ترکیب مخلوط تعادلی تحت شرایط معمولی، دلالت بر تجزیه مقدار بسیار کمی از ترکیب به رادیکالها می‌نماید. همچنین بسیاری از روشهای دیگر نیز باستثنای ترکیب شدن مجدد مورد ملاحظه قرار گرفته است که با استفاده از آنها، رادیکالها تغییر شکل داده اند. رادیکالها از طول عمر کوتاهی (معمولا کمتر از 3- 10 ثانیه) برخوردارند و به همین دلیل آنها غالبا دارای اهمیت بسیار زیادی در علم سینتیک واکنش هستند.

روشهای تهیه رادیکال آزاد

روشهای متداول تهیه رادیکالهای آزاد را می‌توان به سه نوع گرمایی، الکتریکی و فتوشیمیایی تقسیم نمود:

روش گرمایی

در روشهای گرمایی، یک مولکول پایدار در درجه حرارت زیاد تجزیه می‌شود. باید توجه داشت که در شرایط استثنایی امکان دارد که در یک حالت تعادلی، تفکیک بسوی رادیکالها قابل ملاحظه باشد. بنابراین امکان دارد که اتمهای هیدروژن بوسیله حرارت دادن به هیدروژن در یک درجه حرارت بسیار زیادی تهیه شوند:

.H2 <----> 2H بعنوان مثال در دمای 1900 k˚ این حالت تعادلی در فشار یک اتمسفر بسوی 1% تفکیک سوق داده می‌شود. همچنین در چند مورد، تفکیک بسوی رادیکالها در دمای اطاق در موادی در محلول، مشاهده شده است. بدین ترتیب امکان تهیه رادیکالها، در غلظتهای زیاد و با طول عمر قابل ملاحظه وجود دارد. از جمله مواردی که می‌توان بدان اشاره کرد، هگزا فنیل‌اتان است که در محلول بنزن در 5 درجه سانتیگراد تا حد 3% به رادیکالهای تری‌فنیل‌متیل با غلظت 3-2% تفکیک شده و نیز هگزا- (پارا- بی- فنیلیل)-اتان است که واقعا در شرایط مشابه تا حد 100% تفکیک شده است. به هر حال معمولا تجزیه های گرمایی برگشت ناپذیر می‌باشند. در این حال اکثر مواد آلی گازی تماما و یا قسمتی از آنها بوسیله مکانیزمی که طی آن، شکافتن مولکول بسوی رادیکالها با تشکیل دو رادیکال متیل آغاز می‌شود، تجزیه می‌گردند.

C2H6 <-------> 2 .CH3

روش الکتریکی

در روش الکتریکی رادیکالها را می‌توان از طریق عبور گاز مورد نظر از مکانی که یک تخلیه الکتریکی در سرعت زیاد در آن برقرار می‌شود، تهیه نمود. در این روش طیفهای اتمی تهیه می‌شوند و از این روش غالبا برای بررسی واکنشهای شیمیایی اتمهای هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن استفاده می‌گردد.

یک ترکیب دارای رادیکال

روش فتوشیمیایی

از جمله روشهایی که برای تهیه رادیکالهای آزاد بسیار عمومیت دارد، روشهای فتوشیمیایی است. تقریبا کلیه ترکیبات آلی گازی به روش فتوشیمیایی از مسیر رادیکالهای آزاد تجزیه می‌شوند و این روش از کاربرد گسترده‌ای برخوردار است. بدین روش، دو ماده کلر و استون در حد گسترده‌ای مورد استفاده واقع می‌شوند. کلر در تابش نور در ناحیه پیوسته طیف جذبی خود به اتمهای کلر تجزیه می‌شود.

cl2 + hv <------> 2.cl

بسیاری از واکنشهای اتمهای کلر بدین روش مورد بررسی قرار گرفته‌اند. همچنین فتولیز "photolysis" استون در حد گسترده‌ای مورد بررسی قرار گرفته است. در چنین واکنشی بدون هیچ گونه ابهامی ثابت شده است که شکافت اولیه با استفاده از تابش گستره 2537 تا 3130 آنگستروم رخ می‌دهد.

CH3COCH3+ hv <---------> .CH3CO+ .CH3

این واکنش یکی از عمومی‌ترین منابع تهیه رادیکالهای متیل و استیل است. تابش امواج با طول موج کوتاه و ذرات بنیادی پر انرژی (مانند آنچه در فروپاشیهای هسته‌ای ملاحظه می‌شود) نیز امکان دارد که بسوی تهیه رادیکالها و یونها سوق داده شود. باید توجه داشت که چنین سیستمهایی همه روزه از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شوند، لکن معمولا پیچیده هستند.

شناسایی رادیکالها

اولین روشهای شناسایی رادیکالها، مستلزم در نظر گرفتن خواص شیمیایی آنها بوده است. بعدها از روش های مطمئن‌تری مانند طیف سنجی جذبی و طیف سنجی جرمی استفاده شد. به طور کلی، شناسایی رادیکالها به روشهای زیر انجام می‌گیرد:

روشهای شیمیایی

ازاله آئینه (mirror removal method)

گیر اندازی رادیکالها

طیف‌بینی جذبی (absorption spectroscopy)

طیف‌سنجی جرمی (mass spectrometry)

نقش مواد غذایی آنتی اکسیدانی در سلامتی بدن 

امروزه همه جا از فواید مواد آنتی اکسیدانی، از پیشگیری 

بیماری های قلبی  گرفته تا کاهش آسیب مغز و چشم ها  صحبت می شود. آنتی اکسیدان ها جلوی عمل رادیکال های آزاد را که موادی فعال و ویرانگر هستند، می گیرند و آنها را خنثی می کنند.

تولید رادیکال های آزاد، مسئله ای طبیعی است و در طی عمل تنفس به وجود می آید. رادیکال های آزاد تعدادی اتم تک الکترونی هستند و در حین واکنش اکسیژن با بعضی مولکول ها تولید می شوند. اگر بطور ناگهانی تعداد زیادی رادیکال آزاد در بدن تولید شود، باعث می شود یک سری واکنش هایی خاص پشت سر هم شروع شوند.

رادیکال های آزاد با بعضی قسمت های سلول مثل DNA و غشای سلولی واکنش نشان داده و باعث تخریب عمل سلول یا حتی مرگ آنها می شود.

در حالت عادی ، سیستم دفاعی بدن این رادیکال های آزاد را خنثی و بی ضرر می کند. اما عوامل مخرب محیطی مثل اشعه ماوراء بنفش، الکل و آلودگی های محیط باعث می شوند بدن نتواند با این رادیکال های آزاد مبارزه کند. در نتیجه ساختمان و عمل سلول های بدنی توسط رادیکال های آزاد تخریب شده و منجر به بروز پیری زودرس و بیماری هایی مانند سرطان و بیماری قلبی می شوند.

رادیکال های آزاد با بعضی قسمت های سلول مثل DNA و غشای سلولی واکنش نشان داده و باعث تخریب عمل سلول یا حتی مرگ آنها می شود. در این حالت این رادیکال ها برای سلامتی بدن مضرّ و خطرناک هستند.

برای جلوگیری از عمل این اتم ها، بدن باید دارای یک سد دفاعی از آنتی اکسیدان ها باشد. آنتی اکسیدان ها مولکول هایی هستند که جلوی عمل رادیکال های آزاد را گرفته و مانع از تخریب سلول های حیاتی بدن می شوند. جلوگیری از تخریب سلولی باعث جلوگیری از بروز بیماری هایی مانند 

سرطان  ، بیماری قلبی – عروقی  ، پیرشدن پوست  و ... می شود.

مصرف بیشتر آنتی اکسیدان ها زمینه ای را فراهم می کنند که بدن به راحتی رادیکال های آزاد مضر را از بین ببرد. در تصویر بالا اشکال مثلثی شکل قرمز رادیکال های آزاد را نشان می دهند که به سلول های بدن حمله می کنند و دایره های های سبز و آبی و نارنجی ویتامین های آنتی اکسیدان ها هستند که مانند یک سد از بدن در برابر رادیکال های آزاد محافظت می کنند.

آنتی اکسیدان ها مولکول هایی هستند که جلوی عمل رادیکال های آزاد را گرفته و مانع از تخریب سلول های حیاتی بدن می شوند.

بیشتر از 4000 ترکیب آنتی اکسیدانی در غذاها وجود دارند. ولی بیش از همه ویتامین های E و C و بتاکاروتن و نیز ماده معدنی سلنیم مهم هستند.

بیشتر افراد تصور می کنند منظور از دریافت آنتی اکسیدان بیشتر، مصرف مکمل ها است. اما باید بدانید که فقط مکمل های خوراکی آنتی اکسیدان ندارند ، بلکه میوه ها، سبزی ها و 

غلات سبوس دار  دارای آنتی اکسیدان بیشتری هستند. چرا؟

زیرا این غذاها غیر از آنتی اکسیدان خاص ( مثلاً ویتامین C ) دارای موادمغذی و آنتی اکسیدان های دیگری نیز هستند ، بنابراین بهتر از مکمل ها از بدن شما محافظت می کنند. شما باید این آنتی اکسیدان ها را به مقدار کافی و به شکل صحیح دریافت کنید. 

بهترین منابع غذایی آنتی اکسیدان ها

اگر چه سیستم های آنزیمی متعددی برای خنثی کردن رادیکال های آزاد در بدن وجود دارد، ولی آنتی اکسیدان های اصلی ویتامین های E، C و بتاکاروتن هستند. سلنیم نیز بعنوان یک ماده ی معدنی نقش آنتی اکسیدانی مهمی دارد. بدن قادر به تولید این ویتامین ها و ماده ی معدنی نیست ، بنابراین بایستی از طریق غذا آنها را دریافت کرد.

1- ویتامین C: نام دیگر این ویتامین، اسید اسکوربیک است که محلول در آب است و در تمامی مایعات بدن وجود دارد، به همین دلیل یکی از اولین خطوط دفاعی بدن است. ولی نمی تواند در بدن ذخیره شود، بنابراین باید به طور منظم و پیوسته میوه و سبزی مصرف کرد. نیاز روزانه آن 60 میلی گرم است. دریافت ویتامین C  به مقدار بیش از 2000 میلی گرم در روز در بعضی افراد، اثرات جانبی مضری مثل ایجاد سنگ کلیه ، تهوع و اسهال دارد.

مهم ترین منابع آن عبارتتد از : مرکبات، فلفل سبز، 

کلم بروکلی  ، سبزیجات برگی شکل سبز، کیوی  ، کلم ، طالبی  ، توت فرنگی  ، اسفناج و سیب زمینی  .

2- ویتامین E : ویتامینی محلول در چربی است که همراه با چربی ها در کبد و سایر بافت های بدن ذخیره می شود. ویتامین E  اثرات مهمی در بدن دارد مثل تأخیر در پیری سلول ها  و درمان آفتاب سوختگی  . نیاز روزانه آن در مردان 15 واحد بین المللی و در زنان 12 واحد بین المللی است.

منابع غذایی مهم ویتامین E : روغن های گیاهی ، جوانه گندم ، 

آجیل  ، دانه ها ، غلات سبوس دار، سبزیجات برگی شکل سبز.

3- بتاکاروتن : پیش ساز ویتامین A است که در بدن تبدیل به ویتامین A می شود . بررسی بیش از 600 کاروتنوئید مختلف نشان داده است که بتاکاروتن  ( یکی از کاروتنوئیدهای مهم ) سبزی ها و میوه های سبز، زرد و نارنجی را از تخریب ناشی از اشعه خورشید حفظ می کند.

بنابراین تصور می شود چنین اثری را نیز در بدن داشته باشد. مقدار معینی برای دریافت آن وجود ندارد.

 هویج ، کدو حلوایی  ، کلم بروکلی، سیب زمینی شیرین،اسفناج، گوجه فرنگی  ، انواع کلم  مثل کلم بروکلی ، طالبی ، هلو  و زردآلو  منابع غنی بتاکاروتن هستند.

* نکته : 

ویتامین A  نقش آنتی اکسیدانی ندارد و دریافت مقادیر بالای آن برای بدن مسمومیت زا و خطرناک است.

4- سلنیم : این ماده معدنی مانع تخریب سلول های بدن توسط مواد اکسیژن دار می شود، بنابراین از بروز سرطان جلوگیری می کند. بهتر است سلنیم لازم را از طریق مواد غذایی دریافت کنید، زیرا دریافت مقادیر بالای سلنیم از طریق مکمل ها برای بدن، سمی و خطرناک است.

بهترین منابع غذایی شامل : 

ماهی  ، گوشت قرمز، غلات، حبوبات ، تخم مرغ  ، مرغ و سیر  است. سبزی هایی که در خاک های غنی از سلنیم، رشد می کنند، نیز منبع خوبی از سلنیم هستند.  

آیا آنتی اکسیدان ها از سرطان و بیماری های قلبی پیشگیری می کنند؟

بررسی ها نشان داده افرادی که روزانه مقادیر زیادی میوه و سبزی مصرف می کنند ، کمتر دچار 

سرطان  می شوند. این موضوع نشان می دهد برنامه غذایی آنها موادی دارد که از بدنشان در برابر سرطان محافظت می کنند که احتمالاً این مواد همان " آنتی اکسیدان ها " هستند. مطالعات ثابت کرده که دریافت آنتی اکسیدان ها بصورت مکمل های خوراکی خطر بروز سرطان  را کاهش می دهد. البته یک بررسی نشان داد مردان سیگاری  که آنتی اکسیدان مصرف کرده بودند ، بیشتر از مردان غیرسیگاری دچار سرطان ریه شده بودند. هر چند که دقیقاً مشخص نیست که آیا این مسئله در اثر مصرف آنتی اکسیدان ها بوده یا خیر، ولی نشان می دهد که حتی آنتی اکسیدان ها هم تحت شرایط خاصی برای سلامتی بدن مضر هستند.

بهترین توصیه ی ما به شما این است که روزانه 5 واحد سبزی و 4 واحد میوه مصرف کنید.

آنتی اکسیدان ها فرآیند پیر شدن سلول های بدن ( پیری 

پوست  ) را کند می سازند و از سکته و بیماری های قلبی  پیشگیری می کنند. بهترین توصیه ی ما به شما این است که روزانه 5 واحد سبزی و 4 واحد میوه مصرف کنید.

هر واحد سبزی معادل یک لیوان سبزی خام یا نصف لیوان سبزی پخته است. یک واحد میوه معادل یک عدد میوه متوسط یا نصف لیوان کمپوت میوه یا آبمیوه است.

نقش ویتامین های آنتی اکسیدانی در ورزش

ورزشکاران علاقه ی زیادی به کسب اطلاعاتی در مورد آنتی اکسیدان ها دارند، زیرا آمنی اکسیدانها باعث افزایش توان آنها در حین ورزش و نیز ترمیم بهتر بعد از ورزش می شود. هدف از این مقاله این است که بدانیم آنتی اکسیدان ها چه نقشی در انجام فعالیت های ورزشی دارند.

? ورزش و تخریب اکسیداتیو

ورزش های استقامتی ?? تا ?? برابر حالت عادی، مصرف اکسیژن را افزایش می دهند که این مسئله تولید رادیکال های آزاد و در نتیجه تخریب عضلات و سایر بافت های بدن را افزایش می دهد.

بنابراین چگونه یک ورزشکار می تواند از خود بر علیه رادیکال های آزاد ناشی از ورزش محافظت کند؟ آیا ورزشکاران باید مقادیر زیادی آنتی اکسیدان مصرف کنند؟

به دلیل اینکه امکان اندازه گیری مستقیم رادیکال های آزاد در بدن وجود ندارد ، دانشمندان با اندازه گیری محصولات فرعی ناشی از رادیکال های آزاد ( مثل چربی های پراکسید شده )، مقدار تأثیر آنها را در بدن می سنجند که روش علمی خاصی دارد.

ورزش و فعالیت بدنی منظم سیستم دفاعی بدن را تقویت کرده و در برابر رادیکال های آزاد ناشی از ورزش از بدن محافظت می کند. این تغییرات به آهستگی اتفاق می افتد و بدن را نسبت به شرایط مختلف ورزشی عادت می دهد.

به همین دلیل باید به طور پیوسته و منظم ورزش کرد ، نه به طور دلخواه.به عبارت دیگر انجام ورزش شدید در کسانی که به طور منظم ورزش نمی کنند و به آن عادت ندارند، به دلیل افزایش رادیکال های آزاد، سیستم دفاعی بدن در هم می شکند و باعث تخریب بافت های بدن می شود.مکمل دهی آنتی اکسیدان ها در ورزشکاران حرفه ای، یعنی افرادی که بطور دائم و پیوسته ورزش می کنند، موثر و مفید است ، نه افرادی که بطور دلخواه ورزش می کنند.

بنابراین کسی که در طی هفته فعالیت زیادی نداشته و بیشتر کارهای او بصورت نشسته بوده ، اگر بخواهد آخر هفته، یک مرتبه در یک مسابقه ورزشی سنگین شرکت کند، این ورزش بیشتر برای او ضرر دارد تا اینکه فایده داشته باشد.

عوامل مختلف زیادی در میزان تخریب سلولی توسط رادیکال های آزاد ناشی از ورزش دخالت دارند که شامل شدت ورزش، برنامه غذایی ورزشکار و نوع ورزش است.

? آیا مکمل دهی آنتی اکسیدان ها می تواند از تخریب عضلانی ناشی از ورزش جلوگیری می کند یا ترمیم بعد از ورزش را تقویت کند؟

اگرچه مشخص است کمبود ویتامین ها باعث ایجاد مشکلاتی در تمرینات ورزشی و ترمیم بعد از آن می شود، ولی تأثیر مکمل های آنتی اکسیدانی در یک ورزشکار سالم با تغذیه مناسب، هنوز مورد بحث است. بیشتر مطالعات نشان داده که افزایش دریافت ویتامین E، بدن را در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد مصون می دارد.

همچنین باعث ترمیم بهتر و سریع تر بعد از ورزش می شود. البته مقدار ویتامین E برای این تأثیر مشخص نیست.

اگر برنامه غذایی ورزشکار مناسب و متعادل باشد، به مقدار کافی ویتامین E را تأمین خواهد کرد، ولی در بعضی افراد علاوه بر غذا، نیاز به دریافت مکمل اضافی است. ولی هنوز تأثیر سایر مکمل های آنتی اکسیدانی بر بدن مشخص و ثابت نشده است.

مکمل دهی ویتامین E نیز در ورزشکاران حرفه ای، یعنی افرادی که بطور دائم و پیوسته ورزش می کنند، توصیه می شود، نه افرادی که بطور دلخواه ورزش می کنند.

? مصرف چه مقدار مکمل کافی است؟

هر چند که تأثیرات مفید آنتی اکسیدان ها بر سلامتی بدن ثابت شده، ولی توصیه نشده است که حتماً مکمل آنها را دریافت کنید. به همین دلیل مقدار آنها نیز مشخص نیست. در ابتدا تصور می کنید مکمل های آنتی اکسیدانی بی ضرر هستند ، ولی بعدها متوجه خواهید شد که دریافت دوز بالا و طولانی مدت این مکمل ها برای سلامتی بدن مضر است و باعث ایجاد مسمومیت ویتامینی در بدن می شوند. ویتامین C و بتاکاروتن در مقادیر طبیعی خود در بدن نقش آنتی اکسیدانی دارند، ولی م

چاقی باعث افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن می شود

بر اساس مطتاعاتی که اخیرا صورت گرفته مشخص شده است که افراد چاق از سطح بالاتری از رادیکال های آزاد اکسیژن بر خوردار هستند. که می تواند یکی از دلایل شیوع بالاتر بیماری های قلبی در این گروه باشد.دکتر Dr. John F. Keaney Jr محقق علوم پزشکی و ارائه دهنده این تحقیق گفت: "چاقی به عنوان یکی از یکی از ریسک فاکتورهای بیماری های قلبی و دیابت مطرح بوده که می توان آن را به افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن موجود در خون نسبت داد و به همین دلیل است که چاقی را برای افراد مضر می دانند." این محقق که در دانشگاه بوستون ماساچوست فعالیت می کند، افزود" ولی هنوز زود است که به اقراد چاق برای جلوگیری از این خطرات آنتی اکسیدان تجویز کنیم و برای درک ارتباط بین آنتی اکسیدان ها و چاقی مطالعات بیشتری لازم است."دانشمندان به خاطر دسترسی دشوار یه ترکیبات آنتی اکسیدان تحقیقات کمی در این مورد انجام داده اند ولی امروزه محققان شیوه جدیدی را برای این پروژه های تحقیقاتی به نام8-epi-PGF (2-alpha) ابداع کرده اند. بر اساس گزارش منتشره در Journal of the American Heart Association روش جدید بررسی ارتباط بین چاقی و مواردی همچون سخت شدن شریان ها و فشار خون و... را امکان پذیر ساخته است.در این تحقیق محققان نمونه ادراری 2828 مرد را از نظر وجود 8-epi-PGF (2-alpha) مورد بررسی قرار دادند. در گذ شته دانشمندان معتقد به ارتباط قوی بین افزایش تری گلیسرید خون و همچنین فشار خون با رادیکال های آزاد بودند که مطالعه حاظر این نظریه را تایید نمی کند. با وجود این مصرف سیگار ودیابت می تواند از پیش بینی کنندگان بالا بودن رادیکال های آزاد باشند. ولی در این تحقیق از BMI به عنوان یک نشانه مهم برای بالا بودن سطح رادیکال های آزاد یاد شده است.در هر حال مطالعات متعددی و جود دارند که نشاندهنده این مطلب هستند که افزایش رادیکال های آزاد باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی می شود.

ویتامین «ث» و مقابله با رادیکال های آزاد توجه و علاقه بیماران و خانواده آنها به استفاده از گیاهان دارویی باعث شده است یکی از سوالات رایج از روان پزشکان پرسش در مورد استفاده از گیاهان دارویی باشد.

اگر چه سبزیجات بخصوص سیب زمینی دارای مقادیر زیادی ویتامین «ث» هستند، اما میوه ها به غیر از موز منابع غنی تری به شمار می روند. ویتامین «ث» چنانچه در معرض گرما و اکسیژن قرار بگیرد، به سرعت از بین می رود. این ویتامین یکی از اصلی ترین و بهترین محافظان در مقابل رادیکال های آزاد است که همیشه و همه جا وجود دارد. به خصوص رادیکال های ناشی از دود سیگار، مواد سمی، پرتو افشانی و شیمی درمانی که این رادیکال ها باعث اکسیده شدن ترکیبات سلول های بدن می شوند. خانواده مرکبات، گوجه فرنگی، سیب زمینی، توت فرنگی، فلفل ها و کلم بروکلی از منابع غنی ویتامین «ث» هستند. ● استفاده از فلفل تند، درمان مناسبی برای بیماری دیابت محققان امریکایی طی آزمایشات اخیر خود موفق شدند به این نکته پی ببرند که فلفل تند درمان مناسبی برای بیماری دیابت است. به گزارش سرویس علمی پژوهشی ایسکانیوز به نقل از مجله Science، پژوهشگران با مطالعه دقیق بر روی تعداد بی شماری از مبتلایان به دیابت و گنجاندن فلفل تند و تازه در رژیم غذایی آنان مشاهده کردند که پس از پایان دوره آزمایشی میزان قند خود مبتلایان به حالت متعادل بازگشت. همچنین مصرف فلفل تند سبب کاهش فشار و چربی خون می شود. علاوه بر این فلفل گیاهی سبز و تند است که دارای مقادیر فراوان ویتامین c و آنتی اکسیدان بوده و از این رو از بروز عفونت های لثه، سرماخوردگی و تشکیل غدد بدخیم در بدن جلوگیری می کند. از این روست که اکثر پزشکان به بیماران خود مخصوصاً مبتلایان به دیابت توصیه می کنند حتماً فلفل تند را در برنامه غذایی خود بگنجانند. اثر بخشی عصاره آبی گل گاوزبان (Echium amoenum L) در درمان اختلال وسواسی- اجباری ● مقدمه: توجه و علاقه بیماران و خانواده آنها به استفاده از گیاهان دارویی باعث شده است یکی از سوالات رایج از روان پزشکان پرسش در مورد استفاده از گیاهان دارویی باشد. ▪ اهداف: این مطالعه جهت بررسی اثر بخشی و سلامت مصرف عصاره آبی گل گاوزبان (Echium amoenum L) با دوز ثابت در درمان بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در یک دوره ۶ هفته ای انجام شد. ▪ روش بررسی: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی شده و دو سو بی خبر بود. ۳۳ بیمار مبتلا به این اختلال که در مقیاس یال براون نمرات مساوی یا بالاتر از ۲۱ داشتند وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی دارونما و یا ۵۰۰ میلی گرم از عصاره آبی گاوزبان دریافت نمودند. بیماران برای ۶ هفته پیگیری شدند و اثربخشی درمان با مقیاس یال براون در هفته های ۰، ۱، ۲، ۴ و ۶ اندازه گیری شد. ▪ یافته ها: در هفته های انتهایی، عصاره گاوزبان نسبت به دارونما برتری داشت که این اختلاف در هفته چهارم نزدیک به معنی دار (۰۵۳/۰=p) و هفته ششم معنی دار بود (۰۰۳/۰=p). عصاره آبی گل گاوزبان در هیچ کدام از هفته ها بیش از دارونما عوارض جانبی ایجاد نکرد. ژل صبر زرد، بهبود زخم ها را در موش های دیابتی افزایش می دهد. کاهش بهبود زخم های پوستی در بیماران دیابتی ممکن است مربوط به کاهش مقدار کلاژن باشد، کلاژن ترکیبی است که ساختمان و استحکام بافت پوست را تثبیت می کند. در مطالعه ای نشان داده شده که درمان با ژل صبر زرد، بهبود زخم را افزایش می دهد و این احتمالاً به خاطر اثری است که روی سنتز کلاژن و نیز التهاب دارد. در این مطالعه، زخم های پوستی ایجاد شده در موش های دیابتی، با تجویز خوراکی ژل صبر زرد (Aloe) درمان شدند. زخم های مجاور شده با ژل آلوئه، به طور معنی دار سریع تر از زخم های حیوانات گروه کنترل، درمان گردیدند. به علاوه، مقدار کلاژن، پروتئین تام و DNA هم در گروه درمان بالاتر از گروه کنترل بود (خصوصاً در خلال ۱۰ روز اول مطالعه). محققین نتیجه گرفتند که خواص هیپوگلیسمیک احتمالی ژل صبر زرد، ممکن است مسؤول توانایی ظاهری اش در افزایش بهبود زخم ها در افراد دیابتی باشد. مکانیزم بیوشیمیایی احتمالی صبر زرد که این اثر را اعمال می کند، هنوز مشخص نیست. بتاکاروتن، اکسیداسیون LDL را کاهش می دهد. در یک مطالعه بالینی، مقدار ۵/۴mg بتاماروتن در روز، اکسیداسیون LDL را در افراد بزرگسالی که در آن ها ریسک بیماری های قلبی وجود داشت، به طور معنی دار کاهش دارد. این مطالعه، شامل ۲۰۰ زن و مرد در دامنه سنی ۳۵ تا ۶۸ سال بود که در ۳ گروه تحت خطر سیگاری ها، دیابتی ها، چاق ها، و یک گروه شاهد سالم، تقسیم بندی شدند. استعداد و آمادگی همه افراد برای اکسیداسیون LDL آزمایش گردید، سپس به آن ها بتاکاروتن همراه با رژیم غذایی طبیعی شان به مدت ۴۵ روز داده شد و بعداً دوباره آزمایش شدند. در پایان مطالعه، LDL های اکسید شده در گروه های سیگاری ها، دیابتی ها و چاق ها به ترتیب ۲۲، ۱۸ و ۲۱ درصد کاهش یافت که این اختلاف از نظر آماری معنی داری است. با این حال استعداد گروه های خطر، در اکسیداسیون LDL در پایان مطالعه، هنوز بیشتر از گروه شاهد سالم در شروع مطالعه بود.