بازیگران5 به 5 روبروی یکدیگر روی سن ایستاده ویک نفر در انتهای سن خط قرینه را تشکیل می دهد ،با شروع ریتم همگی با پشتکی غلط زده وروی زانو نشسته به صورت پانتومیم }
همسرایان:سلام (با لفظی که انگار بلندتر است)گفتیم سلام ...کسی صدای ما را نمی شنوه (مایوس می شوند) (ناگهان یکی از آنها برخواسته
صبر کنید ،فکر کنم صدای ما بیرون نمی ره، انگاری دیوارها مشکل اساسیند .
(به طرف دیوارهای جلو ی سن که فرضی بوده دویده ومحکم به آن خورده وپرت می شودوبقیه او را می گیرند ،او برخواسته وبر شانه هایش فوتی می کند )
ماباید دیوارها را خراب کنیم
(باریتم خاص ،3به3 دیوار شده وبه صورت فرضی آن را خراب می کنند، و همگی با هم در حالتی که دست به دست داده اند)
همسرایان:سلام بچه ها... حالتون خوبه ؟
همسرایان :ما...بازیگران این نمایشیم
همسرایان:دستاتونو می دین به ما ؟؟(ودستها را به طرف تماشاچیان دراز می کنند) اوه چه دستهای گرمی (ریتم شش هشتم نواخته می شود)
قصه ما خوب وبد خوب وبدش دیدنیه
حکایت،روایته عاقبتش یه حکمته
بیاین بیاین تاببینین خوب ببینین تا بدونین
(وهمگی رفته لباس نمایش پوشیده وبصورت تابلوهای نقاشی در نقاط مختلف به صورت 3به3 با کلمه هی فیکس می شوند .//هنگامی که کلمه هی گفته می شود نقا ل برگشته با برهم زدن دستهایش قصه را آغاز می کند)
تذکر:شخصی که بازیگر نقش قلم موی خارجی است با همان ریتم شش هشتم که بازیگران بر گشته وتابلو می شوند او نیز از صحنه خارج می شود .
نقال: بنام خداوند جان آفرین حکیم سخن در زبان آفرین
چشمها کور وگوشها کر دل بینا شنوا بشنویین حکایت ما
(قلم موی شکسته از درون تابلوها بیرون می آیند )
همسرایان:هی هی هی (و قلم شکسته خارج شده وبعد از احساس راحتی )
قلم شکسته: آی بچه ها، دوستای من ،بیاین بیرون
(وهمگی از تابلوها بیرون می پرند، البته اینها هم با کلمه هی ،بعداز کمی دور زدن فیکس می شوند)
نقال: بله( دستها را بر هم زده ) یکی بود یکی نبود توی مزرعه کبود
مترسکی مثل هوو این طوریا واستاده بود {اشاره به بازیگران } {آهنگ}
همسرایان: یکی بود یکی نبود توی مزرعه کبود
مترسکی مثل هوو این طوریا واستاده بود
{صحنه عوض شده ومزرعه گندم تشکیل می شود}
کلاغ 1:کلاغ قارقارومنم
کلاغ2: قار قار قار ،...نوک می زنم گندما رو
کلاغ1: نوک نوک نوک
کلاغ2: محصول اون بیچاره ها وای وای وای (2)
مترسک: آهای آهای بگوش بگوش آهای آهای کنار کنار
مترسکم،مترسکم حافظ این گندمکم
مترسکو زبرو زرنگ هیبت من مثل پلنگ {و به طرف کلاغ ها با نعره پلنگ حمله می کند ،ولی ناگهان}
مترسک:{آهنگ را بر هم زده}وای نه نمی شه...
همسرایان:نه نمی شه ؟...آخه چرا؟
مترسک:آخه با چی بکشیم،ماکه قلم مو نداریم
همسرایان: وای راست می گی {همگی مایوس فیکس می شوند}
نقال:القرض افکار اینها تار شد یکی گیج ویکی منگ و اون یکی ناامید شد {باتاکید} ناگهان...
{ناگهان یکی باکلمه ی هی که از طرف همسرایان کشیده می شود بعد از ضرب ریز برخاسته}
قلم شکسته: پس من چیم؟
تو؟!...
همسرایان: (می خندند)
:تو که شکسته ای ،تاره نمی تونی، موهاتم که نصفش ریخته ومثل سابق نو و دست نخورده نیستی
قلم شکسته: ولی {مایوس وناراحت وفیکس}
نقال: انگاری مسئله به این زودی ها نمی خواست حل بشه ، همه به فکر رفتن که چیکار کنن وچیکار نکنن ...
{ضرب ریز نواخته شده همه به فکر رفته وبا پایان یافتن ضرب یکی پریده و می گوید}
: بچه ها من یه فکری دارم .
همسرایان : {برخاسته }ها ؟!
: بهتره داد بزنیم ،صدا کنیم ،شاید اومد
همسرایان: {در سن چرخیده وداد می زنند } قلم موی عزیز ،قلم مو جون کجایی، قلم موی مهربون
{در میان هیاهو ناگهان }
: بچه ها اونجارو
همسرایان :{به طرف اون برگشته } ها کو ؟کجا؟
:اونجا {وطرفی از سن را نشان می دهد }
{با ضرب ریز همگی به آن طرف کشیده شده وبا ریتم شش هشتم به دور دست نگاه می کنند}
:یکی میاد
: کی کی کی ؟
:از اون طرف
:کو کو کو ؟
: عجب قدی
: چه هیبتی
قلم موی خارجی :{هى ه هى ه وارد شده از میان بازیگران گذشته جلوى آمده ودر حالی که بقیه به دنبال او کلمه را ضمضمه می کنند سک.یی را که بالای سر داشته را با کلمه هی همسرایان زمین گزارده وبر آن سوار شده وهمسرایان نیز البته باپایان همان کلمه در مقابل او به تعظیم درآمده ، دست نیاز به سوی او دراز می کنند }
قلم خارجی :بالا – پایین – حالا اون ور – حالا این ور – بالا – پایین –{وآنها را مانند عروسکهای خیمه شب بازی به این سو وآن سو می کشاند } { وفیکس }
واین طور شد که هنوز از راه نرسیده همه رو زیر سلطه ی خودش گرفت {ودر این طرف سن فیکس می شود}
قلم خارجی :خب حالا که همه با هم متحدیم ،ببینم سؤال دارین؟ {واز سکو پیاده شده جلوتر می رود }
{بازیگران 2 به2 همراه ضرب ریز رفته جلوی سن نشسته وسؤال می پرسند}
قلم شکسته :میشه بگی کی هستی ؟
:شما از کجا اومدین؟
:شما قلم مهربون ما رو ندیدین؟
:میشه بگین اونجا چه جوریه؟
:اونجا هم مثل اینجا پاک ساده است؟
{بعد همگی همهمه می کنند وقلم خارجی عصبانی شده وفریاد می زند}
قلم خارجی:{کلافه} اه...{به طرف بازیگران برمی گردد وباضرب ریز باترس به انتهای سن رفته}
همسرایان :{که هرکدام حالت ترس به خود گرفته اند}ها چی شد مگه ما چی گفتیم
قلم خارجی :{به طرف آنها رفته ونگاه می کند}بسه دیگه سرم رفت
همسرایان:{آه کشیده وفیکس می شوند}
نقال:نگو گفت آن زبردست نامدار چوخیتی به کار آمدو گره در کار
دست پیش گیر تا که پس نیفتی
قلم خارجی :{باترس وهیجان}خب خب خب ناراحت نشین –بیاین تا بهتون بگم کیم- از کجام مگه نمی خواستین تابلو بکشین ،پس پس بیاین تا براتون قصه بگم ، حکایت قشنگ بگم
{همگی خوشحال شده همدیگر را نگاه کرده با ضرب ریز در نقاط مختلف سن می نشینند}
قلم خارجی :{با خوشحالی گول زننده چند قلب سیاه به بازیگران داده تا به سینه هایشان بچسبانند}
:بیاین بگیرین {وآنها را یکی یکی می دهد }
قلم شکسته :من احتیاجی ندارم ،خودم یکی دارم {وقلب سفیدی در می آورد وبه سینه اش می چسباند }
قلم خارجی :بله ؟!چی شد؟!
قلم شکسته :آهای دوستای من اون داره شمارو گول می زنه ،به حرفهاش گوش ندین ...
همسرایان :چی؟!
قلم خارجی :چیه نکنه می خواین زیر دست و پا لهت کنم ،اینا دیگه فقط به حرفهای من گوش می دن ،پس بزن چاک{با دهن کجی}من خودم دارم .
{قلم شکسته آهی کشیده رفته بر روی سکو پشت به تماشاچیان فیکس می نشیند}//البته سری هم تکان داده //
همسرایان: رفت؟!
قلم خارجی :خب معلومه اِ اصلا ولش کنین {وبه دادن باقی قلبها مشغول شد وهمگی مشغول چسباندن قلبها در سینه هایشان می شوندودر همین حین به قلم خارجی گوش می دهند }
شهر شهر فرنگ از همه رنگ توی این شهر هفت رنگ که آدماش همه رنگ به رنگ
چرا ما سرگرم نباشیم
همسرایان :چی کار کنیم ؟
قلم خارجی :با یه بازی موافقین؟
:چه بازی ؟
قلم خارجی: قطار بازی {همگی قطار شده وبازی می کنندآنها به دور قلم شکسته چرخیده ومی گویند}
:به به چه بازی خوبی
:تو نمیای بازی کنی ؟
:نه بابا اون خیلی دست وپا چلفتیه
:حالا نمی شه افتخار بدی {البته تماما به صورت تعنه بیان می شود}
قلم شکسته :{از میان آنها خارج شده }ولی بچه ها فراموش نکنین که ما خودمون بازی های قشنگ تری داریم
قلم خارجی :مثلا ؟
قلم شکسته :مثلا اسب بازی
همسرایان:آره راست میگه {وهمه مشقول اسب بازی می شوند وبا همان ریتم به انتهای سن رفته وبا کلمه هی فیکس می شوند .}
نقال :کرده های اون پوچ شد هدفهای دوگانه پیچ خورد
چه مشکل به اینجا رسید شگرد وگول زنی آمد پدید
به خود گفت که باید فکری کرد یکی یکی اینهارو گول زده وعاصی کرد
قلم خارجی:{جلوی سن رفت}این طور نمیشه {فکر} آها{به چاقترین فرد با اشاره میگوید پیش رفته وچون ساندویچ به او نشان می دهد اورا خام می کند ،شخص چاق بعداز نگاه کردن به همراهان که مشغول تمیز کردن دست هایشان هستند اول با همراهی تنبک وبعد به صورت دو رفته وساندویچ را گرفته و می خورد }
قلم خارجی: ببین تپل مپل من{درگوشش چیزی می گوید وبعداز رفتن شخص چاق اسب بازی مجددا درسن به اوج خود رسیده وتنبک نیز آنان را همراهی می کند}
قلم خارجی:آهای با توام {همه برای لحظه ای نگاه کرده می ایستند}
قلم شکسته :کی ؟ من؟!
قلم خارجی:آره توبیا ببینم{بقیه ادامه می دهند }
{قلم شکسته تا قدم از قدم بر می دارد شخص چاق پایش را جلوی او می گزارد ،واورا نقش زمین می کند وهمگی از این صحنه به او می خندند}
قلم خارجی:پس منتظر چی هستین حالا وقت توپ بازیه...
نقال:چو نقل از قصه اینجا رسید الت دست شدن مثل موم ورز شدن بیداد کرد
{قلم شکسته ازدرد افتادن به خود می پیچید}
همسرایان:{باریتم شش هشتم در سن دست زده وشعر می خوانند }
یه توپ دارم قلقلیه سرخ و سفید وآبیه
میزنم زمین هوا میره نمی دونی تا کجا میره
من این توپ ونداشتم مشقامو خوب نوشتم
بابام بهم عیدی داد یه توپ قلقلی داد
{ضرب ریز –همگی پشت قلم شکسته وجلوی من نیم دایره می زنند}
همسرایان: هو هو پیش پیش هو هو پیش پیش
:شوت قشنگش از من
:این دفاع خوب من
:حالا بزن این طرف
:ای وای از پام که دررفت{وهمگى مى خندند ولفظ اول را تکرار مى کنند تا نقال سخن خود را آشکار بگوید همزمان با نقال چند نفرى دیگر حرکت نکرده وبر بالین قلم شکسته مى نشینند }
نقال : چو حال بیچاره بدیدند چنین بگفتند رسم وفا بود آیا همین
دل آزرده از کردار خویش نشستند به بالینش اندوهگین
:انگارى حالش خیلى بده
:راستى راستى داره درد مى کشه
:درست...{سرش را بالا مى آورد }مارو ببخش نمى خواستیم این طورى بشه {همه از پاى کوبى مى مانند}
قلم خارجى :چى شد؟ چى شد؟ اینجا مال منه ومن تکلیف معلوم مى کنم ولش کنین بیاین بازى
قلم شکسته :نخیر هیچ هم اینطور نیست.
:راست میگه اینجا خونه ى ماست
:وطن ماست مال ماست
:حق داریم توش آزاد باشیم
:حق داریم به دل خودمون همه ى کارها رو انجام بدیم
قلم خارجى :حالا دیگه براى این حرفها دیر شده ،هر کارى خواستم کردم فکر همه رو شستم ،اصلا اصلا چطوره یک مسابقه بدیم ،هرکى بازنده شد میزاره واز اینجا میره
قبول ولى مسابقه چى؟
قلم خارجى :طناب کشى
:ولى ما که طناب نداریم
قلم خارجى :چرا {با پوزخند} قلم موى شکسته شما میشه طناب
:ولى این بى رحمیه؟!
قلم شکسته :باشه باشه قبول
{ریتم ریز و دو طرف آماده کشیدن مى شوند وبا علامت نقال شروع به کشیدن مى کنند}
نقال : همه رفتند اطراف او کشیدن شروع شد از دو سو
نقال :هى اینا مى کشیدندو هى اونا هر طرف زور مى زد ، تلاش مى کرد ،اما بالا خره ...
{با فریاد طرفداران قلم شکسته معلوم شد که آنها برده اند ، قلم شکسته هم از درد به خود پیچیده وبر زمین نشسته واندامش نحیف تر مى شود }
قلم خارجى :صبر کنین ، صبر کنین زیاد هم خوشحال نباشین این یه مسئله بین من و اونه پس باید خودمون دوتا حلش کنیم.
همسرایان: جر زنى تو که جر جر مى کنی جر زنى و ال مى کنى
بدورى از مردونگی سادگی ویک رنگى
قلم خارجى: این چیزها تو کت وبال من نمیره اگه مرد میدونی بیا جلو وگرنه {حمله به طرف همسرایان که ناگهان قلم شکسته خود را سد کرده و مى گوید }
قلم شکسته :قبول {ریتم زور خونه اى و همه حلقه نیم دایره اى در وسط سن زده ودو قلم پس از حرکات خود نمایی با ریتم شش هشتم به نبرد پرداخته وهمسرایان نیز با ریتم شش هشتم کلمه ى هی را بخش مى کند }
همسرایان : {هنگام نبرد} هه هه هه
قلم خارجى :اینجا مال منه
قلم شکسته :کور خوندى هیچ هم اینطور نیست
قلم خارجى:بالاخره نشونت مى دم که کى باید بزاره ودربره
قلم شکسته:معلوم میشه اینجا رو به گند کشیدى ولی دیگه نمى زارم
قلم خارجى:هِ هِ چه حرفها {وقلم شکسته اورا پرت مى کند}
{همسرایان به طرف او حمله کرده وبا کلمه هى هى هى اورا نابود کرده واین شعر را ضمضمه مى کند}
همسرایان :چرا هم چین کردى چرا هم چون کردى
مثل اون گرگاى زخمى مزدوراى آمریکایی
پریدى صبح تا غروب بر کول این و اون
مال دنیا زور بازو نمیشه یک ذره آبرو
{با کلمه نهایى هى اورا نابود مى کنند وبه طرف قلم شکسته آمده و مى گویند:}
:دیگه فهمیدیم چى مى گفتى هر چند دیر شده
قلم شکسته :نه زیاد هم دیر نشده
:حالا مارو مى بخشى تازه معنى صفا ویکرنگى رو فهمیدیم
:راست میگه دیگه مى دونیم چیزهایی که مى گفتى یعنى چه؟
:حرفهاى قشنگت رو از کى یاد گرفته بودى؟
:این همه تلاش کردى که ما بفهمیم که چى بکشیم اما نشد ولى حالا...
: از همه مهمتر حالا میدونیم که با قلم شکسته خودمون خیلی بهتراز خیلی قلم هاى دیگه میشه چیزهاى قشنگ کشید.
:خب پس منتظر چى هستین بریم مشغول بشیم شاید بتونیم اینطورى ثابت کنیم که ما دیگه فهمیدیم چه تابلویی باید بکشیم ، کیو بکشیم بریم دیگه داه دیر میشه
: آره کسی رو که همه ى این حرفهاى قشنگ رو به تو یاد داده رو مى کشیم
همسرایان : {همگى با خوشحالی فریاد زده }هى {ومشغول مى شوند }
قلم شکسته: خوشحالم بچه ها خیلی خوشحال
نقال : چنین افتاد درآن روزگاران بین شاه با ملت ایران
روایت بود از جور ستمگر نمایش این چنین آمد به آخر
{همسرایان تصویر امام خمینى را روى بوم بزرگ در انتهاى سن نقاشى مى کنند البته باریتم شش هشتم ،قلم شکسته بعداز چند نگاه کوتاه بر روى سکو رفته ودر حالى که زیر پایش قلم خارجى است مى میرد ، همسرایان پس از اتمام کار بوم را آورده وطورى قرار مى دهند که قلم خارجى بوم را نگه داشته وباقى اعضا در حالی که قلب هاى سیاه را کنده اند با ریتم خاصى به دور آنها گشته وبا کلمه هى زانو زده }
همسرایان : کى کى کجا فهمیدیم ما حالا
خمینی بود خمینی منظور قصه ما
{و قلب هاى سیاه را پرت کرده وفیکس مى شوند}.
سلام دوست عزیز وبلاگ زیبا و باحالی داری در صورت تمایل برای تبادل لینک من رو با اسم |جدیدترین تم های موبایل|لینک کن بعد بهم بگو با چه اسمی لینکت کنم.راستی من دنبال نویسنده برای وبلاگم می گردم بیا اگه مایل بودی ایمیل و مشخصاتت رو بذار که اگه دارای شرایط بودی مدیرت کنم.منتظرمااا[قلب]